In Nederland haalt het alleen maar de kranten als er een boot omslaat en tientallen mensen verdrinken. Op de Canarische Eilanden is het echter een dagelijkse realiteit.

Een persbericht van het Spaanse Persbureau M.A.P. (Ministerio de Administrationes Publicas) vermeldt dat op maandag 31 juli 2006 een sloep met aan boord 84 migranten uit landen ten zuiden van de Sahara is aangekomen.
Daarmee kwam het aantal clandestiene immigranten dat de laatste 48 uur op de kusten van deze Spaanse archipel geland is, boven de 300. Het meest frappante incident was wel op zondagmiddag 29 juli. Badgasten die lagen te zonnebaden op het strand van Tejita ten zuiden van Tenerife zagen tot hun grote verbazing een sloep aan komen varen, en 88 migranten aan land komen.
De modernste en meest geavanceerde bewakingssystemen kunnen met hun radar deze laag op het water liggende sloepen niet ontdekken.

Volgens de officiële cijfers van de gouverneur van de Canarische Eilanden zijn er in de eerst 6 maanden van dit jaar 12.400 clandestiene immigranten aangekomen. In 2005 waren er in totaal 6.000. Men weet niet hoeveel mensen de overtocht niet halen. Sloepen slaan om door het slechte weer en de inzittenden verdrinken. De buitenboordmotor raakt defect en de passagiers komen om van hoger of dorst. De reis is gevaarlijk en men schat dat 1 op de 10 het niet haalt.

In de laatste nieuwsbrief van het Bisdom Nouakchott, “Les Nouvelles Diocésaines de Mauritanie”, vertelt Monseigneur Martin Happe over zijn reis naar de Canarische Eilanden. Samen met de voorzitter en de onderdirecteur van de Diocesane Caritas is er een bezoek afgelegd aan Las Palmas en Tenerife, de twee bisdommen van de archipel en ook de naaste buren van het Bisdom Nouakchott.

Monseigneur Happe vertelt over zijn indrukken bij aankomst in Las Palmas. Het is een heel andere wereld vergeleken met Afrika: modern, schoon, alles goed georganiseerd, alles goed onderhouden. En dan ben je op 80 minuten vliegen van Nouadhibou, de meest noordelijke havenplaats van Mauritanië en vertrekpunt van heel veel migranten.

Het doel van het bezoek was een ontmoeting met de 2 nieuwe bisschoppen, hun medewerkers; maar in het bijzonder met de mensen van de Caritas, en ook met vertegenwoordigers van de plaatselijke Spaanse autoriteiten. Dit alles om tot concrete voorstellen te komen voor een betere en nauwere samenwerking.

Monseigneur Martin Happe schrijft verder:

“Regelmatig werden ons vragen gesteld over het probleem van de Afrikaanse migranten die elke week met meerdere tientallen tegelijk in kleine vissersbootjes, en met gevaar voor eigen leven naar de Canarische Eilanden komen.
Om eerlijk te zijn, we zijn er nauwelijks een paar in de straten van Las Palmas tegengekomen. De opvangst van deze mensen in kampen is op de eilanden goed geregeld. Als het mogelijk is, worden zij vandaar uit naar hun land van herkomst teruggestuurd. Anderen worden naar “het schiereiland” gebracht. Zo noemen de eilandbewoners het vaste land van Spanje.

Iedere keer als we over het probleem van de migranten praatten, moesten we duidelijk maken dat er onder de mensen die in de houten sloepen de overtocht wagen er maar heel weinig mauritaniërs zijn. Het probleem ligt niet in Mauritanië en daar kan er dus geen oplossing voor gevonden worden.

De oplossing ligt verder naar het zuiden, in de landen waar die mensen vandaan komen. En daar ter plekke constateren we, dat de analyses en onderzoeken er niet om liegen: zij die plannen hebben om te gaan emigreren, worden daarin gesteund door hun eigen familie, hun vrienden, hun hele omgeving.

Ze geloven niet meer in een mogelijke toekomst in hun eigen land. Zelfs onder diegenen die hun reisgenoten hebben zien omkomen, de dood van dichtbij onder de ogen hebben gezien en gedwongen naar hun land van oorsprong werden teruggestuurd, zijn er steeds weer, die niets anders willen dan één ding: opnieuw vertrekken!

Het zou te lang zijn om in detail al onze besprekingen weer te geven. Onze gesprekspartners waren allen uitermate humaan en open, maar wisten echt niet hoe te reageren op die massale stroom van al die ellende die iedere dag op hen afkomt.
Maar ik wil toch wel de nadruk leggen op mijn innerlijke overtuiging - en die heb ik tijdens onze reis vaak genoeg uitgesproken: “in de loop der tijden zijn er altijd al mannen en vrouwen er op uitgetrokken, in de hoop betere levensomstandigheden te vinden dan ze thuis hebben.

Al die Europese landen die zich nu proberen om te vormen in hermetisch afgesloten vestingen, waren echt nog niet zo lang geleden - vaak landen waarvan de bewoners emigreerden om economische redenen.
Maar zonder profeet te zijn, durf ik te bevestigen dat er geen barrière of hekwerk bestaat, dat de immigratie tegen zal kunnen houden.

In de Romeinse tijd hebben de grensprovincies, de zogeheten “limes”, de “barbaren” niet tegen kunnen houden om het Romeinse Rijk binnen te vallen. En wat te zeggen van Noord-Amerika: die kilometers lange muur tussen de Verenigde Staten en Mexico heeft kapitalen gekost. Maar die muur zal de stroom Mexicanen, die bij hun noorderburen een betere toekomst komen zoeken, niet tegenhouden. En alle maatregelen om Afrikanen te ontmoedigen om naar Europa te komen voor een beter leven, zullen niet werken, daar ben ik van overtuigd!

We moeten ons er serieus bewust van worden dat het menselijke ras één is. Het feit dat er mensen zijn die nu in overvloed leven ten koste van anderen, kan niet blijven duren.
Wij hebben het recht niet, om te vergeten dat tijdens die fameuze Conferentie van Berlijn van 1884 de Europese grootmachten van die tijd Afrika onder elkaar verdeeld hebben. En dat deden zij niet om er leefbare en ontwikkelde landen van te maken, maar alleen om de bodemschatten te plunderen en zichzelf zoveel mogelijk te verrijken!

En kijken wij dichter bij huis: alle douanevoorschriften en de heel economische politiek zijn alleen maar in het voordeel van de machtigen in de huidige wereld.
We moeten er ons bewust van worden dat een eerlijke verdeling van de rijkdom niet mogelijk is zolang IK niet accepteer dat mijn deel kleiner zou worden in het voordeel van mijn buurman die minder heeft.
Zo niet, dan verandert er niets. Zoals een jonge Afrikaan zei tijdens een interview op de radio: “zo lang de lichten van Las Palmas blijven stralen in de nacht, zo lang zullen zij de ”motten die wij zijn” blijven aantrekken!”